Het was een koude avond in het Knoevelbos. Het Knoevelbos was nog bedekt door een laag witte glinsterende sneeuw. Gezellig zaten Fientje en Huppert naast de openhaard. Fientje had haar prachtig nieuw jurkje aan met mooi rouges over haar schoudertjes. Huppert las Fientje zijn net nieuw geschreven verhaaltje voor.
De Knoevels waren hard aan het werk om de kerstspullen weer op te ruimen. Huppert, Hazeventje en Speedy droegen alle kerstbomen naar het bos zodat ze weer opnieuw geplant konden worden en weer mooi verder konden groeien. JaJaJa ook in het Knoevelbos denken ze aan het milieu. Op de terugweg hoorden ze plotseling een geluid. Huppert bleef verstijfd en met grote ogen staan. ‘’Wa-wa-wat was dat?’’ Vroeg hij angstig. Hazeventje en Speedy tuurden om zich heen. ‘’Ik zie niks’’ Zei Speedy en keek naar Hazeventje. Hazeventje keek met grote ogen naar de lucht net zoals Huppert. ‘’Waar kijken jullie na-‘’ Nog voor dat Speedy zijn zin af kon maken zoefde er een grote duif voorbij die nog net de drie Knoevels niet raakte. Hij landde vlak achter de Knoevels in een grote hoop sneeuw met een doffe knal. De drie stormde op de duif af. ‘’Alles in orde?’’ Riep Hazeventje. Het dier stak zijn hoofd uit de sneeuw. ‘’Alles in orde’’ Zei de duif terwijl hij de sneeuw van zijn hoofd afschudde. ‘’Poeh gelukkig’’ Zei Huppert opgelucht. ‘’Wat kom je hier doen?’’. ‘’Ik kom een brief bezorgen van Teddy beer en Betsy beer.’’ Zei de duif terwijl hij zijn borst uitstak. ‘’Ik ben de snelste duif van heel Australië’’ Zei hij trots. ‘’Aan je landing moet wel een beetje gewerkt worden.’’ Zei Speedy lachend. De twee andere Knoevels en de duif moesten ook lachen. ‘’Ja inderdaad, in de sneeuw landen is ook zo lastig, alles lijkt zo op elkaar.’’ ‘’Wil je mee komen voor een kopje warme chocomelk?’’ Vroeg Hazeventje. ‘’Ik zou graag willen, maar ik heb nog heel veel brieven te bezorgen.’’ Antwoordde de duif. ‘’In dat geval wensen we je een fijne en vooral veilige reis terug.’’ Zei Huppert. Hazeventje en Speedy knikte bevestigend. ‘’Dank jullie wel en tot ziens!’’ zei de duif en vloog vervolgens weg. ‘’Tot ziens!’’ Riepen de drie Knoevels in koor. Ze keken en zwaaide naar de duif tot dat ze alleen nog maar een klein puntje zagen en daarna niks behalve helderblauwe lucht. ‘’Laten we terug gaan.’’ Zei speedy. Samen liepen de drie Knoevels terug naar het dorp.
‘’Wat een mooi verhaaltje!’’ zei Fientje.
‘’Wacht even.’’ zei Huppert. ‘’het is nog niet afgelopen.’’ en las weer snel verder.
Terwijl de mannetjes terug liepen naar het dorp was Hazelientje druk aan het handwerken voor een nieuw pakketje voor in haar webwinkel. Tijdens dat ze vlijtig bezig was kwam Hazeventje binnenlopen. ‘’Hallo lieverd, kijk we hebben een brief gekregen van Teddy beer en Betsy beer.’’ Zei hij terwijl hij de brief omhoog hield.
Hazelientje keek op. ‘’Wat leuk! Wat staat er in?’’ Vroeg ze nieuwsgierig. ‘’Er staat in dat ze vanuit Australië willen verhuizen naar het Knoevelbos want ze hadden gehoord dat het hier zo gezellig was.’’ Antwoordde Hazeventje. ‘’Ohh wat leuk!’’ Riep Hazelientje enthousiast. ‘’Ja he, ze komen binnenkort op bezoek om de plannen voor de verhuizing te bespreken, Teddy beer is architect en heeft daarom zelfs al een huis getekend dat ze hier willen gaan bouwen.’’ Zei Hazeventje. ‘’Ik kijk er naar uit!’’ Zei Hazelientje.
‘’Wat een mooi verhaaltje!’’ zei Fientje. Zullen we nu dan echt gaan slapen gaan slapen Huppert.
Ja hoor zei Huppert.