Het was een prachtige lente avond, de rode gloed van de zonsondergang scheen door de nog kale bomen. Fientje was nog hard aan het werk. Huppert was in de keuken het avondeten aan het maken.
Ineens stormt Hazeventje binnen en riep ´´Huppert! Huppert! je moet me helpen ik heb een probleem!´´ Hijgend en happend naar adem zei hij ´´Ik ben de eieren aan het verven en ik weet niet hoeveel ik er al klaar heb en hoeveel ik er nog moet. Er wonen 37 dieren kindjes in het Knoevelbos en ieder dierenkindje krijgt 15 geverfde eieren. Nu wil Hazelientje weten hoeveel eieren ze nog moet koken zodat ik ze kan verven maar..´´ hij zuchtte en riep ´´Ik kan helemaal niet tellen!´´
´´Kan jij niet tellen?´´ vroeg Huppert verbaasd. Beschaamd schudde Hazeventje met zijn hoofd. ´´Dat is niet erg Hazeventje, we gaan naar Betsy. Zij is schooljuf en zal jou dat wel leren.´´ Zei Huppert geruststellend.
De twee vertrokken snel naar Betsy. Zij was gelukkig nog in het klaslokaal.
Huppert vertelde haar dat Hazeventje niet kon tellen. Betsy glimlachte en zei ´´Dat is geen enkel probleem Hazeventje, dat heb je zo geleerd!´´
Ze liep naar de kast en naam daar iets uit. Ze draaide zich om en vertelde Hazeventje dat het een telraam was. ´´Een wat?´´ vroeg Hazeventje. ´´Nou dat is een heel oud middel om je te helpen tellen.´´ Antwoorde Betsy. Ze zette het telraam neer op het tafeltje dat voor Huppert en Hazeventje stond.
´´Elke keer als je een eitje geverfd hebt, verschuif je een kraaltje. Als je alle kraaltjes verschoven hebt op het bovenste rijtje verschuif je een kraaltje op het rijtje daaronder en begin je met bovenste rijtje opnieuw.´´ Legde ze uit terwijl ze demonstreerde hoe het moest. ´´Nu is het aan jou.´´ zei ze.
Hazeventje begon met schuiven.
´´Even tellen 37 keer 15 is… 555 eieren.´´ Telde Hazeventje. ´´Dankjewel!´´ riep Hazeventje opgelucht.
De twee heren vertrokken tevreden en het probleem leek opgelost.
Maar eenmaal aangekomen in zijn schuurtje keek Hazeventje moeilijk naar het grote telraam. ´´Hoe moest het nou ook alweer en hoeveel eieren had Betsy nou uitgeteld die hij moest verven?´´ Hij ging beduusd op de grond zitten en begon te snikken. Hij had niet gehoord dat in de tussentijd Hazelientje was binnengekomen.
Vrolijk zei ze ´´Wat jij een mooi telraam heb jij! hoeveel geverfde eieren hebben we al? ´´ Toen merkte ze dat Hazeventje zat te huilen. ´´Wat is er toch mijn lieve schat?´´ Al snikkend zei hij ´´Ik kan echt niet tellen, Besty heeft het me net nog uitgelegd maar nu weet ik niet meer hoe het moet en ik schaam me om het nog eens te gaan vragen´´
Hazelientje lachte vriendelijk en zei ´´Wat ben jij toch een gekkie, ik kan toch tellen? Dat heb elk jaar nog gedaan voor jou?´´
Hij keek haar aan maar bleef sip.
´´Je hoeft je echt niet te schamen hoor, jij bent weer goed in andere dingen en bovendien, niemand is perfect.´´
Hazeventje keek al iets vrolijker.
´´Ga eens aan de kant lieverd.´´ Zei Hazelientje. Ze schoof alle kraaltje naar een kant. ´´Pak jij de eitjes?´´ Vroeg ze. Zo begonnen ze te tellen. Hazeventje vulde zijn mandje met de al geverfde eieren en toen het mandje vol was deed hij ze in de eierdoosjes. Ze hadden al 450 eieren geverfd!
Hazelientje zei dat ze er nog 100 moesten.
Zo gezegd, zo gedaan. Ze werkte hard door tot ze de overige 100 eieren hadden geverfd.
Met een voldaan gevoel en uitgeput gingen de twee slapen.
Hazeventje moest de dag erna vroeg op om alle eieren te gaan verstoppen voordat de dierenkindjes wakker werden. Dat lukte hem natuurlijk, zoals ieder jaar. Het was een prachtig paasfeest geworden.
En zo liep alles toch nog goed af en had Huppert weer een mooi verhaal om te schrijven!